Trwa realizacja zadania finansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego – dotyczącego konserwacji eksponatów, które będą stanowiły wyposażenie pałacu saskiego.
Właśnie wróciły do Muzeum kurdybany, które zostały poddane zabiegom konserwatorskim.
Kurdybany były to skóry garbowane, barwione i zdobione w tłoczone wzory, często złocone lub srebrzone. Najcenniejsze kurdybany wytwarzano ze skóry cielęcej, gorsze gatunkowo były kurdybany wytwarzane ze skór owiec i kóz.
Sztuka wyrobu tych ozdób dotarła do Europy z Afryki Północnej za sprawą Maurów. Kurdybany swoją nazwę wzięły od hiszpańskiego miasta Kordoby, którym do późnego średniowiecza władali Maurowie i gdzie działało wiele warszawistów, które je wyrabiały.
Kurdyban wykorzystywano (na ramach) do ozdabiania ścian i innych elementów stolarki wnętrzarskiej, do produkcji parawanów i antepediów, do obijania siedzisk i oparć mebli, poduszek, oklejania okładek ksiąg, produkcji obuwia, a także do szycia ornatów.
Kurdybany, które podziwiać będzie można w Kutnowskim Pałacu Saskim, pochodzą z Niderlandów, bardzo ważnego ośrodka produkcji tych ozdób. W Niderlandach władzę sprawowali władcy Hiszpanii, w związku z czym znalazły się tam również popularne w Hiszpanii warsztaty wyrabiające kurdybany.
Kurdybany, które ozdobią Pałac Augusta III w Kutnie, pochodzą z początku XVIII w., z warsztatu Carolusa Jacobsa z Mechelen, jednego z najbardziej znaczących w Niderlandach.
