SARNOWICZ vel SARAMONOWICZ Kazimierz (1892–1940), oficer Wojska Polskiego, kapitan piechoty, więzień obozu w Kozielsku, zamordowany w Katyniu

Sarnowicz vel Saramonowicz Kazimierz (1892–1940), oficer Wojska Polskiego, kapitan piechoty, więzień obozu w Kozielsku, zamordowany w Katyniu. Urodził się 29 listopada 1892 roku w Kutnie z ojca Władysława Saramonowicza i matki Anny z domu Olma. Miał rodzeństwo siedmioro młodszego rodzeństwa: siostry Ewę Mariannę (1896–1971), Zofię (ur. 1891), Juliannę (ur. 1901), oraz braci Adama (1889–1958), Józefa (1897–1942), Bronisława (1902 – 1994) i Jerzego (zm. w 1978). Kazimierz Saramonowicz, bo tak brzmiało jego prawdziwe nazwisko, ukończył siedmioklasowe gimnazjum w Kutnie, a następnie w 1912 roku roczny kurs buchalteryjny. Na początku pierwszej wojny światowej, w sierpniu 1914 roku, ochotniczo zaciągnął się do Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego. Wówczas zmienił nazwisko na Sarnowicz, obawiając się represji carskich na rodzinie, która mieszkała w powiecie kutnowskim. Najpierw służył w 2. pp, później w 3. pp. Został ranny w bitwie pod Kaniowem, w wyniku czego przewieziony do szpitala Krakowie, gdzie odbywał kurację. Po rekonwalescencji przywrócony do służby w 5. batalionie macierzystego pułku. W 1917 roku ukończył szkolę oficerską w Ostrowie Łomżyńskim. Po słynnym kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 roku został internowany najpierw w Szczypiornie pod Kaliszem, a następnie w Łomży. Z niewoli został zwolniony 1 listopada 1918 roku. Wstąpił do tworzącego się Wojska Polskiego. W czasie wojny polsko-bolszewickiej walczył w składzie 5. pp. Legionów, a w latach 1920–1921 w 23. pp Wojska Polskiego, walczącego w składzie VI Brygady Piechoty Legionów. W 1921 roku ukończył kurs oficerski przy 2. DP Legionów i został mianowany kapitanem. W 1922 roku skierowany został na kurs w Centralnej Szkole Karabinów Maszynowych i Broni Specjalnej w Chełmnie na Pomorzu. Po jego ukończeniu przeniesiony został do 68. pp, w którym służył do 1924 roku. W latach 1925–1927 pełnił służbę kolejno jako: kwatermistrz 5. batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP), oficer łącznikowy wojewody wołyńskiego i 4. batalionu KOP, a następnie komendant Szkoły Podoficerskiej 1. Brygady KOP. Potem w latach 1929–1931 był kwatermistrzem 17. batalionu KOP, a w 1932 roku komendantem kadry batalionu zapasowego 1. pp Legionów. Później został kierownikiem I referatu Państwowej Komisji Uzupełnień (PKU) w Pszczynie, a następnie zastępcą komendanta PKU w Grodzisku Mazowieckim. Z końcem listopada 1937 roku został przeniesiony do rezerwy. Za walkę o niepodległość Polski odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921, Medalem X-lecia Odzyskania Niepodległości. Do wybuchu drugiej wojny światowej mieszkał w Warszawie przy ulicy Siennej 26. Latem 1939 roku został zmobilizowany do KOP Ostróg nad Horyniem. Po 17 września w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przetrzymywany był w obozie w Kozielsku. Wywieziony na podstawie listy nr 015/2 (1940) i zamordowany w Lesie Katyńskim . Zidentyfikowany pod numerem 131. Ekshumowany z dołu śmierci do pierwszej mogiły bratniej. Z żoną Apolonią miał trójkę dzieci: córkę Jadwigę Krystynę (ur. 1927), synów Włodzimierza Konstantego (ur. 1930) i Jerzego Bolesława (ur. 1932). Siostra Kazimierza Saramonowicza, Ewa Marianna w 1920 roku wyszła za mąż w Głogowcu za Wojciecha Potężnego. W czasie wojny mieszkała w Borysławiu w ówczesnym województwie lwowskim wraz z synami. Była najbliższą sąsiadką Szewacha Weissa (ur. 1935), późniejszego przewodniczącego Knesetu i ambasadora Izraela w Polsce, których ukrywał się wraz z rodziną w domu Ewy Marianny. Żywność rodzinie Weissów dostarczał Tadeusz Potężny, syn Marii. W 2001 roku, już pośmiertnie, została odznaczona wraz z mężem medalem „Sprawiedliwy wśród narodów świata. Brat Kazimierza, Józef urodził się w Siemienicach. Służył w Wojsku Polskim. Jako majster w fabryce broni w Radomiu, gdzie nielegalnie wytwarzano broń dla Armii Krajowej, 13 października 1942 roku został powieszony przez Niemców w publicznej egzekucji. Podczas okupacji zginął również jego syn Zbigniew. Wnukiem Józefa jest Andrzej Saramonowicz (ur. 1965), reżyser, scenarzysta, producent, dziennikarz, twórca popularnych komedii: Testosteron, Lejdis, Jak się pozbyć cellulitu

dr Jacek Saramonowicz

Oceń artykuł

Kliknij odpowiednie serduszko, aby ocenić (od najniższej oceny po lewej, do najwyższej - po prawej)!

Średnia ocena 4.5 / 5. Ilość głosów: 11

Bądź pierwszą osobą, która oceni