Tradycje rzeźbiarskie ośrodka w Kutnie są zgodne z definicją niematerialnego dziedzictwa kulturowego, związanego z tradycyjnym rzemiosłem. Specyfika oraz charakter umożliwiły przypisanie ich konkretnej grupie, w tym przypadku rzeźbiarzom, którzy silnie utożsamiają się
z własną twórczością, wspólnie promując ją w kraju i za granicą. Rzeźbiarze zaczęli tworzyć
w pewnym momencie, niezależnie od siebie, wielopostaciowe kompozycje rozbudowane piętrowo lub horyzontalnie z rytmicznie powtarzającymi się elementami, które stały się na mapie Polski znakiem rozpoznawczym twórczości kutnowskiej. Jak pisał Aleksander Jackowski, w książce:
„O rzeźbach i rzeźbiarzach”: „Wypracowali swój chwyt: multiplikacje główek, jedna przy drugiej,
w różnych konfiguracjach.” Ponadto prace tworzone w tym stylu charakteryzują się bogatą, przyciągającą wzrok dekoracyjnością i kolorystyką. Rzeźbią także prace figuralne, nawiązując
w nich do tematyki sakralnej, obrzędowej jak i świeckiej. Utrwalając w drewnie lipowym postacie
i sceny biblijne, nie ograniczają się jedynie do podejmowania znanych motywów ikonograficznych, ale – dzięki wyobraźni i talentowi – uzupełniają przedstawienia o dodatkowe swoje treści.
Aktualnie grupa tworzących kutnowskich rzeźbiarzy to: Tadeusz Kacalak, Antoni Kamiński, Andrzej Wojtczak, Andrzej Cichoń, Zbigniew Szczepański, Magdalena Wojtczak, Dorota Stanicka, Dariusz Kacalak, Józef Stańczyk, Sławomir Suchodolski, Danuta Marciniak, Jan Szymański, Artur Matusiak, Romulad Olesiński. Zdecydowana większość z nich posiada znaczący dorobek artystyczny i należy do Stowarzyszenia Twórców Ludowych z Zarządem Głównym w Lublinie. Swoje rzeźby prezentują na wystawach indywidualnych i zbiorowych organizowanych przez muzea, instytucje kultury, stowarzyszenia, galerie, dlatego ich prace zobaczyć można w kolekcjach prywatnych i w zbiorach muzealnych zarówno w kraju, jak i za granicą, m.in. w Toruniu, Warszawie, Płocku, Poznaniu, Łodzi, Łęczycy, Kutnie, a także w Niemczech, Holandii, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii, czy we Francji. Współzałożyciele rzeźby kutnowskiej: Antoni Kamiński, Tadeusz Kacalak i Andrzej Wojtczak zostali nagrodzeni prestiżowymi nagrodami
i medalami, jak: Nagrodą Oskara Kolberga oraz medalami „Zasłużony dla Kultury Ludowej”.
Trwająca nieustanie od połowy lat 70 XX w. 48- letnia historia istnienia tradycji rzeźbiarskich znanego w Polsce i na świecie ośrodka rzeźby kutnowskiej, kultywowanie i przekazywanie tej zanikającej dziedziny twórczości ludowej z pokolenia na pokolenie (Tadeusz Kacalak przekazał synowi Dariuszowi Kacalakowi oraz Andrzej Wojtczak – córce Magdalenie Wojtczak) przyczyniła się do wpisania rzeźby kutnowskiej na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Osobą odpowiedzialną za przygotowanie, koordynację merytoryczną oraz współpracę z Narodowym Instytutem Dziedzictwa jest Sylwia Kacalak – pracownik Muzeum Regionalnego
w Kutnie.
