W 1913 roku ks. dr Aleksander Kakowski, za zgodą cara Mikołaja II, otrzymał nominację na arcybiskupa warszawskiego. We wrześniu tego roku odbył ingres do archikatedry św. Jana Chrzciciela w Warszawie. W czasie I wojny światowej początkowo reprezentował orientację prorosyjską w kwestii odzyskania niepodległości przez Polskę, a w 1917 roku wszedł w skład proniemieckiej Rady Regencyjnej, która w listopadzie 1918 roku przekazała władzę cywilną Józefowi Piłsudskiemu.
W listopadzie 1913 roku nowy arcybiskup warszawski odwiedził Kutno, gdzie w kościele parafialnym pw. św. Wawrzyńca uroczyście został powitany przez miejscowe duchowieństwo. Po odprawionym nabożeństwie ks. arcybiskup A. Kakowski na plebanii przyjął delegacje różnych stowarzyszeń i organizacji, w których imieniu okolicznościową mowę wygłosił dr Antoni Troczewski.
Nazajutrz metropolita warszawski celebrował sumę w kościele parafialnym w asystencji dziekana kutnowskiego ks. prałata Piotra Zbrowskiego i innych duchownych i udzielił sakramentu bierzmowania, do którego przystąpiło ok. 1,3 tys. wiernych. Trzeciego dnia pobytu w Kutnie ks. arcybiskup odwiedził miejscowy szpital, gdzie odprawił mszę w kaplicy Sióstr miłosierdzia, a następnie zwiedził miejscową Szkołę Kupiecką przy ul. Płockie, gdzie podziękował dyrekcji i nauczycielom za wzorowe prowadzenie placówki. Następnie odbyło się spotkanie z przedstawicielami kutnowskiej gminy żydowskiej. Podczas rozmowy metropolita warszawski przedstawił swój pogląd na sprawę żydowską oraz podziękował za powitanie. Po spotkaniu wyjechał na dalszą wizytację archidiecezji w kierunku Strzelec i Gostynina.
dr Jacek Saramonowicz
