Ks. Michał Woźniak urodził się 28 sierpnia 1875 roku w Sokołowie, koło Warszawy,. Ojciec Jan , matka Marianna z domu Laskus. Po ukończeniu szkoły średniej pracował w gospodarstwie rodzinnym, gdzie pomagał rodzicom. W latach 1897-1900 kształcił się w Kolegium Salezjańskim w Lombriasco we Włoszech. W 1902 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1906 r. Po powrocie z Włoch, pracował kolejno w parafiach w: Łodzi, Warszawie, Wiśniewie. Od 1911 roku objął parafię Chojnata w powiecie skierniewickim. Tam spędził czas I wojny światowej. W 1918 r. wraz ze swoimi parafianami, za ukrycie dzwonów był więziony w twierdzy modlińskiej.
Po wojnie był proboszczem Kamionnie koło Łochowa. Równocześnie pełnił godność dziekana jadowskiego oraz piastował urząd egzaminatora synodalnego.
W styczniu 1923 r. został proboszczem parafii św. Wawrzyńca w Kutnie i dziekanem kutnowskim. Za gospodarstwo odziedziczone po ojcu zakupił majątek w Gnojnie (obecnie Woźniaków) i sprowadził tam księży Salezjanów, a na Kościuszkowie osiedlił siostry albertynki. Dzięki niemu powstała, w zakupionym majątku kaplica i szkoła. Po wojnie ośrodek salezjański nazwano jego imieniem, a wieś Gnojno – Parcel przemianowano na Woźniaków. Aby ożywić życie parafialne Woźniak zapraszał do Kutna wielu prelegentów, wśród nich znalazł się redaktor naczelny pisma katolickiego „Ateneum” ks. Stefan Wyszyński, późniejszy Prymas Polski. Za jego czasów Kutno stało się jednym z aktywniejszych ośrodków działalności Akcji Katolickiej. Rozpoczął również budowę domu katolickiego. W 1933 r odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej. We wrześniu 1939 r. nie wyjechał z Kutna i nadal pełnił obowiązki proboszcza. Ten dramatyczny okres w naszej historii opisał w pozostawionych po sobie wspomnieniach. Był wielokrotnie ostrzegany o grożącym mu aresztowaniu, jednak nie skorzystał z możliwości wyjazdu z Kutna. 6 października 1941 r. został aresztowany, wspólnie ze swoim wikariuszem ks. Michałem Oziębłowskim. Początkowo przebywał w obozie przejściowym w Lądzie, następnie 30 października trafił do obozu koncentracyjnego w Dachau. Zmarł śmiercią męczeńską – 16 maja 1942 r. W czerwcu 1999 r. Jan Paweł II w Warszawie ogłosił go błogosławionym, pośród 108 innych męczenników obozów koncentracyjnych.
dr Jacek Saramonowicz
