Urodził się 1 czerwca 1861 roku w Łomży w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Jego ojciec Antoni brał udział w powstaniu styczniowym, a matka aktywnie działała w kołach pomocy społecznej na rzecz rodzin poszkodowanych podczas powstania styczniowego. W 1881 r ukończył gimnazjum, później Wydział Lekarski na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Jeszcze podczas nauki został członkiem Związku Młodzieży Polskiej ” Zet „, rozpoczynając w ten sposób aktywną działalność społeczno – polityczną w ramach obozu narodowego. Był członkiem Ligi Narodowej i bliskim przyjacielem Romana Dmowskiego. Do Kutna przybył w 1890 roku. Początkowo pracował jako lekarz nieetatowy. Wkrótce został dyrektorem kutnowskiego szpitala św. Walentego. Dzięki niemu, szpital ten stał się jedną z najlepszych placówek w dawnym Królestwie Polskim. Wśród pacjentów zyskał wielką popularność, jako orędownik bezpłatnego lecznictwa szpitalnego. Z jego inicjatywy wybudowano strażacki Dom Dochodowy przy ul. Teatralnej, powołano do życia pierwszą w Kutnie szkołę średnią – Szkołę Realną Polskiej Macierzy Szkolnej. Założył i przewodniczył m. in. Towarzystwu Dobroczynności, Towarzystwu Muzyczno – Dramatycznemu, Polskiej Macierzy Szkolnej, Towarzystwu Krajoznawczemu, Spółdzielni „Kutnowianka”, Towarzystwu Gimnastycznemu „Sokół”. W odrodzonej Polsce stanął na czele powiatowego oddziału Związku Ludowo – Narodowego. Z jego inicjatywy założono „Tygodnik Kutnowski”, którego później był wieloletnim redaktorem i wydawcą. Był radnym miejskim i członkiem wydziału powiatowego. W grudniu 1919 r. otrzymał godność honorowego obywatela miasta Kutna. W 1920 r. został przewodniczącym Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa. W 1923 r. otrzymał order „Polonia Restituta”. Zmarł 22 września 1928 r. w wieku 67 lat.
dr Jacek Saramonowicz
