Urodził się 31 grudnia 1903 r. w Koluszkach (powiat. Brzeziny). Ojciec Ludwik – pracownik kolei, matka Franciszka z domu Wasilewska. Po przeprowadzce rodziny do Kutna, uczęszczał tu do szkoły powszechnej kolejowej, którą ukończył w 1918 r. Następnie podjął naukę w Szkole Handlowej (przemianowanej później na Gimnazjum im. J.H. Dąbrowskiego), które ukończył w 1924 r. Potem studiował na Wydziale Samorządowym WSH w Warszawie (absolutorium otrzymał w 1928 r.). W czasie wojny polsko- bolszewickiej wstąpił ochotniczo do 37 pułku piechoty jako strzelec. W sierpniu 1920 razem z kolegami ze szkoły wyruszył na front. Walczył w rejonie Góry Kalwarii, Modlina i Sierpca. Potem w rejonie Lwowa, Rohatyna i Złoczewa. Podczas studiów wstąpił do Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej, był prezesem uczelnianej Bratniej Pomocy, a w roku szkolnym 1926/1927 wiceprezesem Ogólnopolskiego Związku Akademickich Kół Prowincjonalnych. Uczestniczył również w pracach Akademickiego Koła Wychowanków Kutnowskich.. W 1927 r. podjął pracę w zakładach B. Handtke w Warszawie. W 1928 r. rozpoczął pracę w samorządzie kutnowskim, najpierw jako kierownik finansowy, następnie inspektor i sekretarz Wydziału Powiatowego. W listopadzie 1936 r. został burmistrzem Kutna (ponownie został wybrany w 1939 r.). W 1938 r. kandydował na posła z listy sanacyjnego Obozu Zjednoczenia Narodowego. Organizował w Kutnie szereg wieców i zebrań. Uzyskał poparcie cechów rzemieślniczych i urzędników państwowych. Starał się również pozyskać chłopów i robotników. Jako poseł obiecywał walkę o przywrócenie praw obywatelskich, a w szczególności prawa wyborczego do senatu szerszej grupie obywateli. W wyborach uzyskał 39.926 głosów i został posłem sejmu V kadencji z okręgu wyborczego nr 11. Jako poseł był członkiem Klubu OZN, pracował w komisjach: prawniczej i skarbowej. We wrześniu 1939 r., po otrzymaniu rozkazu ewakuacji, wyjechał z Kutna 6 września do Warszawy, potem do Łucka Pod koniec września 1939 r. wrócił do Kutna. Został aresztowany przez gestapo w październiku 1939 r., uciekł wkrótce z obozu jenieckiego w Łodzi i przedostał się do Warszawy, gdzie pracował najpierw jako administrator domu, później jako ogrodnik w Budziskach pod Warszawą. W 1940 r. został organizatorem i pierwszym komendantem Podokręgu Północnego Okręgu Warszawa – Województwo ZWZ. W czerwcu 1941 został ponownie aresztowany przez gestapo. Brutalnie przesłuchiwany na Alei Szucha i osadzony na Pawiaku. Dzięki pomocy komórki więziennej AK udało mu się uciec z więzienia w marcu 1942 r. W styczniu 1944 został zastępcą komendanta Wojskowego Korpusu Służby Bezpieczeństwa na Ziemiach Postulowanych. Uczestniczył w Akcji „Burza”.Po wojnie nie wrócił już do Kutna. Został kierownikiem administracyjno – handlowym w Zjednoczeniu Budowy Maszyn Elektrycznych w Katowicach, potem przeniósł się do Warszawy. Pracował jako urzędnik w Gospodarczym Zrzeszeniu Samorządu Terytorialnego, dyrektor Centrali Druków Administracji Publicznej, dyrektor Instytutu Leków, dyrektor Państwowego Zakładu Wydawnictw Lekarskich. W 1972 r. przeszedł na emeryturę. Otrzymał wiele odznaczeń, m. nn. :w 1960 r. odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1969 r. Krzyżem Oficerskim OOP i w 1981 Krzyżem Komandorskim OOP. W 1998 r. uchwałą Rady Miejskiej w Kutnie został Honorowym Obywatelem Miasta Kutna. Zmarł 3 marca 1999 r.
dr Jacek Saramonowicz
