Aron Eizyk urodził się 18 grudnia 1895 roku w Dobrzyniu nad Drwęcą (obecnie Golub Dobrzyń w woj. kujawsko-pomorskim) w żydowskiej rodzinie Hersza i Liby z domu Krutka (inna pisownia Krótka). Ponieważ spotkałam różne wersje dziennej daty urodzenia, przyjęłam datę z dowodu osobistego wydanego w Rypinie w 1923 roku. Jego ojciec, dziad i pradziad gospodarowali na roli w Dobrzyniu, byli ogrodnikami. W 1912 roku, gdy jego brat Kastriel (Karol) ukończył szkołę rolniczą w Hanowerze, ich rodzice kupili 10 hektarów ziemi w Adamowicach koło Kutna. Był to bardzo dobry punkt jeśli chodzi o szlaki komunikacyjne, Eizykowie liczyli wtedy na handel z Rosją. Ten właśnie rok przyjęli jako rok powstania szkółki róż. Aron, po ukończeniu czteroklasowej szkoły handlowej, odbył w latach 1920-1923 służbę wojskową i gospodarował wraz z bratem w Adamowicach. Szkółka była jedną z pierwszych w Polsce specjalizujących się w produkcji róż gruntowych. Rozwijała się bardzo szybko i w dwudziestoleciu międzywojennym była jedną z kilku czołowych i renomowanych szkółek róż w Polsce. Zatrudniała ponad 100 osób, odbywali w niej praktyki studenci SGGW oraz młodzi Żydzi, którzy potem w Palestynie zakładali własne szkółki róż. Aron zajmował się gospodarką wewnętrzną, ogrodnictwem i produkcją, Karol jeżdżąc po świecie zdobywał kontrahentów, zawierał umowy. Nie było to do końca zgodne z ich wykształceniem, tak jakby zamienili się rolami, ale przyglądając się całemu życiu Arona, wiemy, że właśnie do ziemi, natury miał największe zamiłowanie. „Był oddany ziemi” – mówi jego bratanek Icchak w filmie Agnieszki Arnold „Róże Arona”.
Grażyna Baranowska
Cały biogram do pobrania w pdf
Eizyk A. biogram
